1.1 จากแหล่งการเรียนรู้ 52 แห่งให้แบ่งประเภทของแหล่งการเรียนรู้ เช่นทรัพยากรธรรมชาติ / อาคารสถานที่ / บุคคล / วิธีการ
แหล่งทรัพยากรการเรียนรู้ตลอดชีวิต
ประเภทอาคารสถานที่
ภาคเหนือ
- ห้องสมุดประชาชนจังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่
- สวนสัตว์เชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่
- ศูนย์ศึกษาการพัฒนาห้วยฮ่องไคร้ อันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดเชียงใหม่
- ศูนย์การเรียนรู้กสิกรรมธรรมชาติตำบลไทรย้อย เครือข่ายเศรษฐกิจพอเพียง จังหวัดแพร่
ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
- ห้องสมุดประชาชนจังหวัดมุกดาหาร จังหวัดมุกดาหาร
- พระธาตุเรืองรอง จังหวัดศรีสะเกษ
- ห้องสมุดประชาชนจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี
- สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น
- สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม จังหวัดมหาสารคาม
- สวนสัตว์นครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา
- ห้องสมุดประชาชนจังหวัดฉะเชิงเทรา จังหวัดฉะเชิงเทรา
- ห้องสมุดประชาชน "เฉลิมราชกุมารี" อำเภอราชบุรี จังหวัดราชบุรี
- พิพิธภัณฑ์ธนาคารแห่งประเทศไทย กรุงเทพมาหานคร
- พิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งไทย จังหวัดนครปฐม
- องค์การพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติ (อพวช.) จังหวัดปทุมธานี
- เมืองโบราณ จังหวัดสมุทรปราการ
- สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเล มหาวิทยาลัยบูรพา จังหวัดชลบุรี
- พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หอศิลป์ กรุงเทพมหานคร
- หอศิลปมหาวิทยาลัยกรุงเทพ กรุงเทพมหานคร
- หอศิลปวิทยนิทรรศน์ กรุงเทพมหานคร
- สวนสัตว์ดุสิต กรุงเทพมหานคร
- สวนสัตว์เปิดเขาเขียว จังหวัดชลบุรี
- ศูนย์กีฬาแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กรุงเทพมหานคร
- หอสมุดมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ องครักษ์ จังหวัดนครนายก
- ศูนย์ฝึกและพัฒนาอาชีพเกษรกรรม วัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร อันเนื่องมาจากพระราชดำริ จังหวัดชลบุรี
- ห้องสมุดประชาชนจังหวัดนครศรีธรรมราช จังหวัดนครศรีธรรมราช
- ห้องสมุดประชาชน "เฉลิมราชกุมารี" จังหวัดภูเก็ต
- สถานแสดงพันธุ์สัตว์น้ำภูเก็ต สถาบันวิจัยและพัฒนาทรัพยากรทางทะเล ชายฝั่งทะเลและป่าชายเลน จังหวัดภูเก็ต
- สวนพฤกษศาสตร์ภาคใต้ (ทุ่งค่าย) จังหวัดตรัง
- สวนสัตว์สงขลา จังหวัดสงขลา
ประเภทบุคคล
- พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวี จังหวัดพิษณุโลก
1.2 จากแหล่งการเรียนรู้ต้นแบบ 52 แหล่งใหเนิสิตประเมินโดยเลือกมา 1 แหล่ง
พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวี พิษณุโลก
องค์ความรู้
พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน “จ่าทวี” เป็นพิพิธภัณฑ์ส่วนบุคคลของ จ่าสิบเอก ดร.ทวี บูรณเขตต์ ก่อตั้งเมื่อปี 2533 จัดตั้งขึ้นหลังจากที่ท่านได้รวบรวมเครื่องมือเครื่องใช้พื้นบ้านที่สะสมไว้เป็นจำนวนมากมาจัดแสดง พร้อมทั้งบอกเล่าเรื่องราววิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านไทยในอดีตซึ่งบ่งบอกถึงภูมิปัญญาชาวบ้านได้อย่างน่าสนใจ และดำเนินการเปิดให้ผู้สนใจเข้าชมศึกษาหาความรู้
พิพิธภัณฑ์นี้ก่อกำเนิดขึ้นมาจากน้ำพักน้ำแรงชีวิตจิตใจของ จ่าทวี ชาวบ้านธรรมดาๆ ผู้สร้างตัวเองขึ้นมาจากความยากจน เคยรับราชการทหาร ต่อมาออกจากราชการเพื่อรับจ้างปั้นหล่อพระพุทธรูป จนมีกิจการโรงหล่อพระเป็นของตนเอง และกิจการนี้เองที่ช่วยให้ จ่าทวี พอมีทุนทรัพย์ซื้อหาข้าวของมาเก็บสะสมตลอด 30 ปี
ต่อมาปี 2526 จ่าทวี จึงได้ก่อตั้ง “พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวี” ขึ้นตามความตั้งใจ โดยมีจุดประสงค์เพียงเพื่อต้องการให้คนรุ่นหลังได้รู้จักรากเหง้าของตนเอง และรู้สึกภาคภูมิกับภูมิปัญญาปู่ย่าตายายของตน
พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านจ่าทวี มีอาคารจัดแสดงอยู่ 3 หลัง
- อาคารจัดแสดงหลังแรก เป็นที่จัดแสดงภาพถ่ายเก่าๆ ที่แสดงถึงประวัติศาสตร์ท้องถิ่นของพิษณุโลก เช่น รูปการออกตรวจราชการในอดีต รูปเหตุการณ์ไฟไหม้เมืองพิษณุโลกเมื่อปี 2500 ฯลฯ
- อาคารจัดแสดงหลังที่ 2 เป็นอาคาร 2 ชั้น จัดแสดงข้าวของเครื่องใช้พื้นบ้านไทยในอดีตที่ส่วนใหญ่ได้มาจากบริเวณภาคเหนือตอนล่าง เช่น เครื่องมือจับปลา ดักนก ดักหนู ดักลิง รวมไปถึงเครื่องดนตรี และของเล่นเด็กในสมัยก่อน ทั้งยังมีมุมจำลองส่วนต่างๆ ของบ้านเรือนสมัยก่อน เช่น ครัวไฟ เรือนอยู่ไฟหลังคลอดบุตร เป็นต้น
- อาคารจัดแสดงหลังสุดท้าย เป็นที่จัดนิทรรศการชาวโซ่ง หรือที่เรียกกันว่า ลาวโซ่ง หรือไทยทรงดำ ในจังหวัดพิษณุโลก ที่อพยพมาจากจังหวัดเพชรบุรี ราชบุรีมานานนับชั่วอายุคนแล้ว
พิพิธภัณฑ์พื้นบ้าน “จ่าทวี” เป็นพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านที่ดำเนินการโดยชาวบ้าน แต่ทำด้วยใจรักและตั้งใจจริง เพื่อใช้สำหรับเรียนรู้ชีวิต ความคิด ความเชื่อ และภูมิปัญญาของปู่ย่าตายาย รวมทั้งยังเป็นการให้กำลังใจและสนับสนุน ให้ความตั้งใจดีของชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่งได้บรรลุตามความใฝ่ฝันส่วนตัว ที่ไม่ต้องการเก็บความภาคภูมิใจในภูมิปัญญาของคนไทยไว้คนเดียว แต่ยังต้องการถ่ายทอดเผยแพร่เพื่อประโยชน์ของส่วนรวมและสังคมอีกด้วย
กลุ่งเป้าหมาย / กลุ่มผู้เรียนหลัก
บุคบลทั่วไปและนักเรียน นักศึกษา
วิธีการจัดกระบวนการเรียนรู้สำหรับผู้เรียน / กลุ่มเป้าหมาย
ใช้วิธีการจัดแสดง
ใช้รูปแบบนิทรรศการ
มีวิธีการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับวัตถุประสงค์และกลุ่มเป้าหมาย
กลุ่มเป้าหมายคือบุคคลทั่วไปและนักเรียน นักศึกษา ที่สนใจเรื่องราววิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านไทยในอดีตซึ่งบ่งบอกถึงภูมิปัญญาชาวบ้าน ได้สัมผัสของจริงจนเกิดการเรียนรู้
สามารถเชื่อมโยงกับการศึกษา..
ตามอัธยาศัยพื่อใช้สำหรับเรียนรู้ชีวิต ความคิด ความเชื่อ และภูมิปัญญาของปู่ย่าตายาย โดยเปิดให้เยี่ยมชมได้ต่อเนื่อง ทุกเพศทุกวัย ไม่มีข้อจำกัด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น